W latach 1939 - 1942 kościół został odbudowany. Odbudowany kościół miał następujące rozmiary długość wynosiła 40,91m, szerokość 21,60m, wysokość wieży 41m. Protokół wizytacyjny 1946 roku podaje, że w odbudowanym kościele znajduje się prowizoryczny ołtarz, organy i okna, nie było chrzcielnicy. W nawie głównej ustawiono prowizoryczne ławki. Mieszkańcy chętnie spieszyli z pomocą w pracach, jednak jeszcze przez wiele lat trwało przywracanie piękna kościoła. W roku 1948 odbudowano na wcześniejszym miejscu grotę Lourdzką.
Administrator parafii ks. Jan Miczka poczynił starania o wykonanie ołtarza głównego. Realizację projektu zlecono rzeźbiarzowi Frey z Jastrzębia. W ołtarzu wykonanym z drewna artysta rzeźbiarz umieścił trzy figury Matki Bożej. W głównej środkowej części figurę Matki Bożej Królowej Różańca Świętego. Z jednego boku Matkę Bożą z Lourdes, z drugiej strony Matkę Bożą z Fatimy. W 1950 roku parafia zamówiła nowe organy w fabryce Organów Biernacki i Spółka w Krakowie, dwa lata później zostały zainstalowane na chórze kościoła. Za czasów księdza Miczki naprzeciw głównego wejścia do kościoła zbudowano grotę Matki Bożej z Lourdes, która przylega do cmentarza. W środku postawiono kamienny ołtarz. Z prawego boku umieszczono figurę Matki Bożej i św. Bernardety.
Za czasów administrowania parafią przez księdza Augustyna Zająca kościół został wyposażony w nowy ołtarz główny. Ołtarz przedstawiał Matkę Bożą Królową Różańca Świętego z Dzieciątkiem Jezus i Świętego Dominika, z boków otoczony był pięcioma scenami przedstawiającymi tajemnice różańca świętego. Ołtarz został wykonany w drewnie. Jednocześnie figurę Matki Bożej Fatimskiej z dziećmi umieszczono na ścianie w bocznej nawie przed ołtarzem świętej Barbary. W ołtarzu obok głównej patronki po jednej stronie była figura świętego Izydora, po przeciwnej figura świętego Floriana. Figurę Matki Bożej z Lourdes umieszczono na jednym z filarów w nawie głównej, a także figurę Chrystusa Króla, św. Józefa, św. Anny. Ołtarzyk św. Judy Tadeusza, ufundowany przez rodzinę Myszor i ołtarzyk Miłosierdzia Bożego ufundowany przez księdza Miczkę umieszczono po prawej i lewej stronie pod chórem.
W 1956 roku w nawie bocznej umieszczono ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przedstawia on Pana Jezusa na krzyżu z aniołami zbierającymi Najświętszą Krew. Po prawej i lewej stronie płaskorzeźby: świętego papieża Piusa X z dziećmi, uzdrowienie niewidomego, Wieczerza Pańska, Objawienie Najświętszego Serca Małgorzacie Alacoque. Ołtarz był dziełem rzeźbiarza Masorza z Rybnika, który do kościoła w 1957 roku wykonał także nową ambonę. Ambonę umieszczono w prezbiterium, przedstawiała płaskorzeźby czterech Ewangelistów. Koszt ambony wyniósł 25.000 zł. W tym samym roku kościół otrzymał nową polichromię wykonaną przez artystę malarza Konarzewskiego z Krzeszowic koło Krakowa oraz nową instalacje elektryczną. Rok 1956 był rokiem kolejnych inwestycji już prowadzonych przez ks. Bernarda Barysza. Tabernakulum pancerne ozdobiono na zewnątrz reliefem Baranka Bożego, wykonanym przez artystę kowala Wilhelma Kopca. Obraz Matki Bożej Częstochowskiej namalowany przez malarza Wilhelma Kopca umieszczono na ścianie nawy bocznej obok ołtarza Serca Pana Jezusa, w 1958 roku obraz ozdobiono kinkietami według projektu artysty plastyka Wiktora Otrzołka z Katowic. Według projektu tego samego artysty sporządzono w pracowni metaloplastyki w Katowicach nowe balaski o żelaznej konstrukcji z drewnianym nakryciem. W 1959 roku miał miejsce remont i konserwacja wieży kościelnej i wieżyczki. W tym samym roku parafia zamówiła nowe dzwony w hucie ?Mała-Panew? w Ozimku, których koszt został obliczony na kwotę 50.282 zł. Największy dzwon ważył 1.320 kg i otrzymał imię Patronki parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego, drugi pod imieniem świętej Barbary ważył 605 kg, kolejny św. Floriana, był o wadze 330 kg, najmniejszy św. Izydora miał wagę 230kg. Dzwony zostały poświecone w święto Matki Bożej Królowej Świata przez księdza dziekana Karola Pilawę z Krzyżkowic.
W 1960 roku w kościele założono nowe ogrzewanie elektryczne. Ołtarz główny wzbogacił się o dziesięć mosiężnych świeczników. W 1961 roku pomiędzy ołtarzem Serca Pana Jezusa a balaskami umieszczono nową chrzcielnicę. Projekt wykonał pan Otrzołka, wykonanie w marmurze zlecono kamieniarzowi Tadeuszowi Trybowskiemu z Mysłowic. Chrzcielnica przedstawia smukła amforę z napisem złotymi literami: ?Fons vitae et sanctitatis?. Przykryta została miedzianą pokrywą, na której wyobrażone są pływające ryby, zakotwiczona małym krzyżem. Jako tło chrzcielnicy służyła płyta marmurowa, na której wyrzeźbiono krzyż i symbol Ducha Świętego. Koszt chrzcielnicy obliczono na kwotę 20.000 zł. Prace związane z odremontowaniem kościoła trwały nie tylko wewnątrz, ale i na zewnątrz. W 1962 roku wyłożono plac kościelny płytami cementowymi, a drogę od bramy wejściowej na plac kościelny i dalej do wejścia na cmentarz pięciobocznymi kamieniami cementowymi. Na zewnątrz od strony prezbiterium posadzono krzewy róż. W roku 1964 zakupiono nową stylową bramę żelazną na plac kościelny, projektował ją pan Otrzołka z Katowic, a wykonał Teodor Knopik z Łazisk Górnych. Od strony południowej postawiono nowy płot siatkowy ze słupkami, a drewniany od strony wschodniej pomalowano. Odrestaurowano dwa krzyże na placu kościelnym. Do zakrystii zamontowano nowe drzwi wejściowe. Ze względu na zbliżającą się we wrześniu 1966 roku peregrynację Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej parafia dokonała generalnego remontu Domu Bożego. Przeprowadzono w maju, czerwcu i lipcu kapitalny remont fasady kościoła, kapitalny remont blacharki dachowej wraz z konserwacją, konserwację pokrycia wieży kościelnej. Prace dekarskie wykonała firma Warzecha z Biertułtów. Prace murarskie i malarskie prowadziła firma budownicza Jana Ranoszka ze Skrzyszowa.
Z okazji siedemdziesiątej piątej rocznicy budowy kaplicy oraz stanu ścian wewnętrznych od strony północnej z powodu zacieków i odpadania tynku dokonano gruntowego oczyszczenia kościoła. Przed założeniem nowych tynków zmienione zostały przewody elektryczne, założono na suficie oświetlenie rtęciowe, a na filarach oświetlenie kryształowe. W kaplicy świętego Antoniego umieszczono nowy ołtarz, odnowiono ołtarze i pomalowano ławki. Parafia zakupiła nowy obraz Matki Bożej Częstochowskiej namalowany przez artystę plastyka Teofila Musioła z Katowic, pozłacaną ramę i płaszczyk Matki Bożej wykonał artysta plastyk w Częstochowie. Obraz zawieszono w miejscu dotychczasowego obrazu. Stacje Drogi Krzyżowej zostały oświetlone czerwonym światłem w kryształowych kinkietach. Zmieniono także oświetlenie przy obrazie Matki Bożej Częstochowskiej, Fatimskiej i pod chórem. W przedsionku z tyłu kościoła założono nową gablotę na parafialne ogłoszenia, po przeciwnej stronie wnękę zaopatrzono w kratę a w niej krzyż.
Zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II dotyczącymi liturgii i sprawowania Eucharystii, w prezbiterium umieszczono prowizoryczny ołtarz ?twarzą do wiernych?. W następnych latach zmieniano wnętrze prezbiterium. W miejscu ołtarza głównego umieszczono pancerne tabernakulum, które wmurowano w absydę kościoła. Protokół wizytacji dziekańskiej z roku 1976 podaję, że kościół jest przystosowany do wymogów posoborowych. W latach 1969-71 zainstalowano także ogrzewanie na olej opałowy, wymieniono instalacje odgromową. W kolejnych latach prowadzono remonty i konserwacje na bieżąco dachu, wieży, murów zewnętrznych. W 1976 roku pomalowano ściany wewnątrz, pomalowano ławki. Zainstalowano nową instalację, elektryczną do dzwonów. Przeprowadzono kapitalny remont radiofonii oraz organów. W latach 1977 i 1978 w kościele założono osiem nowych witraży tak zwanych gomółek i cztery witraże duże przedstawiające czterech Ewangelistów. Witraże te umiejscowiono w oknach naw bocznych. Również w oknach prezbiterium znalazły się trzy nowe witraże: w środku Matka Boża Bolesna pod krzyżem ze św. Janem, z lewej strony ukazanie się Pana Jezusa po zmartwychwstaniu, z prawej Zesłanie Ducha Świętego. Projektantem witraży był pan Pałka z Katowic. Wymieniono w nawie głównej i bocznych dachówki na blachę, na koniec kościół pomalowano. W 1978 roku zlecono opracowanie projektu wystroju prezbiterium inżynierowi Albetowi Wojakowskiemu z Bytomia. Po zatwierdzeniu projektu przez Komisje Sztuki Sakralnej, w 1980 roku zlecono pracowni kamieniarskiej inżyniera Stanisława Kruga w Trzebnicy wykonanie ołtarza głównego z marmuru. Podstawa ołtarza zrobiona z marmuru ?trawertyn? i ?dębnik?, mensa jedno płytowa z czarnego marmuru, w środku antypodium marmurowego relief Baranka z mosiądzu. Firma wykonała także nasady marmurowej pod nowe pancerne tabernakulum, w którym ustawiono symbol Alfy i Omegi z wieczną lampką w środku. Zmieniono równocześnie chrzcielnicę,, która składała się z marmurowego cokołu, cześć górną wykonano z miedzi i mosiądzu. Umiejscowiono ją po prawej stronie na tle kamiennej tablicy z krzyżem i Duchem Świętym. Zamówiono nowe trzy płyty posadzkowe z wapienia zbitego ?Morańca? o obróbce pół polerowanej. Elementy metaloplastyki w ołtarzu i tabernakulum wykonał artysta Oremus z Krakowa. Obok nowego tabernakulum umieszczono sześć nowych lichtarzy, po trzy z jednej i drugiej strony, tak, że stanowią z tabernakulum jedną całość. Zakupiono dwa pulpity, obok ołtarza postawiono nowy świecznik wolno stojący na trzy świece oraz skarbonkę wolno stojącą z mosiądzu i miedzi kutej z napisem ?Ofiara?. Rzeźba Patronki Parafii, Matki Bożej Królowej Różańca Świętego z Dzieciątkiem z głównego ołtarza zawieszono po lewej stronie prezbiterium. W związku z przypadającą w roku 1993 setną rocznicą budowy pierwszej kaplicy proboszcz ks. Antoni Bartoszek wraz Radą Parafialną postanowili odnowić budynek kościoła. Zaplanowano w roku 1991 i 1992 tynkowanie na zewnątrz i obłożenie kamieniem, te plany zrealizowano przez skucie tynku i położenie nowego. Przedsiębiorstwo ?Granmar? Władysława Gizdała z Gliwic wykonało roboty kamieniarskie w kościele przez obłożenie płytami marmurowymi ścian i słupów, łącznej powierzchni 237m?. Pomalowano zewnętrzne części kościoła farbą akrylową. W pracowni kowalstwa artystycznego Erwina Gawendy w Rudzie Śląskiej-Wirku zamówiono balustrady kute, które pełnią rolę nowych balasek, na koszt 36.000.000 zł.
W 1993 roku zmieniono instalację co, założono kraty kute z ozdobnymi rozetami. Także w 1993 roku kościół wzbogacił się o trzy kandelabry mosiężne, wykonane w pracowni metaloplastyki Janusza Pilawskiego w Katowicach. W planach ujęto remont wieży. Odnowieniu poddano wnętrze kościoła. Roboty blacharskie i malarskie zlecono firmie "Extem" z Łazisk Górnych. W dalszych planach ujęto zamontowanie na wieży kościoła zegara. Trzeciego października 1993 roku w uroczystość odpustową parafianie dziękowali Bogu za sto lat Domu Bożego w Łaziskach Górnych.
Opracowano na podstawie pracy W. Jendrysko pt."Dzieje parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych /1893-1993/".