Łaziska od samych początków istnienia do 1902 roku należały do obszernej parafii mikołowskiej i dzieliły pod względem religijnym losy parafian kościoła św. Wojciecha w Mikołowie. Do parafii mikołowskiej należało miasto Mikołów i 14 wsi, jak Gostyń, Kamionka, Stara Kuźnia, Ligota, Łaziska Dolne, Górne, Średnie, Panewniki, Piotrowice, Śmiłowice, Wilkowyje, Wyry, Zarzecze.
Wybudowana w 1893 roku kaplica w Łaziskach Górnych pełniła funkcję kaplicy filialnej kościoła macierzystego w Mikołowie, bez stałej funkcji i siedziby duszpasterza. Kaplica jako filia kościoła parafialnego podporządkowana była proboszczowi mikołowskiemu. Istniał przy kaplicy jednak osobny zarząd kościelny, który troszczył się o materialną stronę potrzeb. Nabożeństwa w kaplicy sprawowali księża wikarzy kilka razy w roku, w pozostałe niedziele i święta łaziszczanie udawali się do Mikołowa. W 1898 roku po śmierci ks. Alojzego Sznapki, kardynał Kopp w piśmie z dnia 12 lipca 1898 roku do ks. Józefa Grunta, administratora w Mikołowie poruszył sprawę trzeciego wikarego w parafii mikołowskiej, w celu uregulowania nabożeństw w Łaziskach Górnych. Po przydzieleniu trzeciego wikarego odbywały się nabożeństwa w Łaziskach co niedzielę i święta. Gmina natomiast zobowiązała się przysyłać po wikarego konie oraz ponieść koszty wyżywienia.
W 1899 roku gmina zwróciła się do ks. kardynała z prośbą o mianowanie dla Łazisk osobnego duszpasterza. Już 19 marca 1900 roku kardynał zawiadomił proboszcza ks. Augustyna Szumana o zamiarze utworzenia w Łaziskach Górnych kuracji z własnym kapłanem. Natomiast w piśmie z 15 stycznia 1900 roku kardynał polecił zwolnić Łaziszczan z zobowiązań na rzecz kościoła w Mikołowie. Zarząd kościelny uchwałą z dnia 30 maja 1900 roku ustalił wysokość pensji dla księdza kuratusa, która wynosić miała 1200 marek. Podczas posiedzenia uchwalono również odszkodowanie dla organisty i kościelnego po odłączeniu Łazisk od Mikołowa.
30 listopada 1902 roku charakter kaplicy zamieniono na kurację, a dnia 15 grudnia 1902 roku przybył do Łazisk ks. Mateusz Bielok wikary z Mikołowa, który objął funkcję kuratusa przy kaplicy. W chwili przybycia księdza nie było jeszcze probostwa, ksiądz Bielok zamieszkał w prywatnym domu kupca Wojciecha Żabki, wynajmując dwa pokoje z kuchnią. Kwota wynajmu wynosiła 300 marek rocznie i była opłacana przez gminę. Na posiedzeniu zarządu kościelnego 7 marca 1902 roku podjęto uchwałę o budowie plebanii. Pierwotny plan według projektu budowniczego Gregerackiego z Żor zakładał jedynie budynek parterowy.
W następnym roku 16 lipca zarząd polecił zmienić rysunek i zbudować probostwo jedno piętrowe. W grudniu 1903 roku w piętrowym budynku mógł zamieszkać ksiądz kuratus. Probostwo zbudowano w pobliżu kościoła po stronie północnej, posiadało dziesięć pokoi oraz kuchnię. Obok probostwa wybudowano również zabudowania gospodarcze na które składały się stajnia dla koni, wozownia, drzewutnia i kurnik. Koszt budowy wyniósł około 20.000 Mk. Uposażenie rolne stanowiła parcela o powierzchni pół hektara, czyli około dwie morgi, którą ksiądz użytkował jako rolę na własne potrzeby, obok probostwa posiadał również ogród wielkości sześć arów. W 1904 roku ogrodzono obejście żelaznym płotem. W 1908 roku probostwo połączono z książęcą siecią wodociągową, a w 1910 roku przyłączono do sieci elektrycznej wraz z kościołem. Instalacja elektryczna kosztowała 1.600 marek.
W 1904 roku ksiądz Bielok został proboszczem w Starym Bieruniu, a na placówkę przyszedł kuratus ks. Brunon Zachlod, który pracował w Łaziskach do dnia swojej śmieci to jest 8 lipca 1905 roku. Po jego śmierci przez pięć miesięcy administrował tutejszym kościołem wikary z Mikołowa ks. Konstanty Kubica. Trzydziestego grudnia 1905 roku jako administrator przyszedł ks. Ryszard Woitok, który 15 maja 1906 roku został ustanowiony kuratusem w kościele w Łaziskach Górnych.
W związku z przebudową i powiększeniem kaplicy za czasów rządów parafią przez ks. Ryszarda Woitoka zarząd kościelny na posiedzeniu w dniu 6 listopada 1907 roku zwrócił się do ks. kardynała z prośbą o podniesienie placówki do rangi parafii. Utworzenie samodzielnej parafii pod wezwaniem Królowej Różańca Świętego nastąpiło na mocy dekretu erygującego podpisanego przez ks. kardynała Koppa 12 grudnia 1907 roku. Dnia 21 marca 1908 roku dekret biskupi został zatwierdzony przez ministerstwo. Do nowo powstałej parafii przydzielono na mocy dekretu dzielnicę Kopanina. W roku powołania parafia graniczyła z czterema parafiami: od wschodu z parafią św. Wojciecha w Mikołowie,, od południa z parafią św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach, od zachodu z parafią św. Wawrzyńca w Orzeszu, od północy z Mokrem, parafią św. Wawrzyńca. Łaziska Górne liczyły powierzchnię 863 ha i cały jej obszar objęła powstała parafia. Pierwszego lipca 1931 roku kolonia ?Książątko? granicząca bezpośrednio z Łaziskami i związana z nimi poprzez miejsca pracy mieszkańców została wyłączona z gminy Gostyń i przydzielona do gminy Łaziska Górne. Zmiany administracyjne parafii miały miejsce w 1935 roku.
Dekret z dnia 15 maja 1935 roku ze względów duszpasterskich wyłączył Kolonię tak zwaną "Książątko" z parafii Gostyń i przyłączył do granic parafii w Łaziskach Górnych. Dekret wszedł w życie w piątą niedzielę po Wielkanocy.
Za czasów proboszcza ks. Jana Tomali zakupiono 18 kwietnia 1936 roku parcelę numer 551/89 o powierzchni 0.54.87 ha jako pole uprawne na po-trzeby proboszcza. Przed II wojną światową do parafii należało 3.5123 ha nieruchomości ziemskich. Po wojnie na mocy ustawy z dnia 20 marca 1950 roku o przejęciu przez państwo dóbr martwej ręki, zostały przejęte dnia 23 marca 1951 roku na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości o powierzchni 1.84.71 ha oraz jeden budynek. Z przejętego obszaru na prośbę ks. adminstratora Józefa Miczki pozostawiono do użytku proboszcza obszar 1.06.90 ha jako gospodarstwo rolne. Na pozostałych nieruchomościach znajdował się kościół, cmentarz oraz probostwo z budynkiem gospodarczym, do którego przybudowana była salka parafialna. W roku 1993, w stulecie wybudowania pierwszej kaplicy w Łaziskach Górnych parafia swoimi granicami obejmuje ulice: Astrów, Barlickiego, Brada, Bratków, Bukowa, Centrum, Cegielniana, Chopina, Cicierz, Cieszyńska, Dworcowa, Działkowców, Energetyków, Fiołków, Fornalskiej, Gostyńska, Goździków, Górna, Hutnicza, Kąty, Kieszki, Konwalii, Kościelna, Kwiatowa, Łazy, Łączna, 1 Maja, Marchlewskiego, Mickiewicza, Młyńska, Moniuszki, Narcyzów, Ogrodowa, Okrężna, Orzeska, Paprotna, Pocztowa, Poręba, Prądna, Prusa, Przysiółki, Pszczelna, Radosna, plac, Ratuszowy, Rolna, Różana, H. Sawickiej, Sienkiewicza, Sobieskiego, Spokojna, Staro-wiejska, Szarotki, Świerczewskiego, Torowa, Tulipanów, Wąską, Wiejska, Wyzwolenia, Waryńskiego, Zakątek, Zawadzkiego.
Opracowano na podstawie pracy W. Jendrysko pt.: "Dzieje parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych /1893-1993/".